RSS

Άνθη και μύθοι


Ο Νάρκισσος
νάρκισσος
Γιος του ποταμού Κηφισού, ο Νάρκισσος φημιζόταν για την ομορφιά, αλλά και για την απονιά του. Πολλές ήταν οι νύμφες που τον είχαν ερωτευτεί, αλλά εκείνος όλες τις απέρριπτε και τις περιφρονούσε. Ανάμεσά τους και η νύμφη Ηχώ, που, όταν τόλμησε να του εκφράσει την αγάπη της, την περιγέλασε. Τότε εκείνη τον καταράστηκε ν' αγαπήσει φλογερά, αλλά χωρίς ανταπόκριση. Μια μέρα που ο Νάρκισσος κυνηγούσε στο δάσος, εντόπισε μια πηγή. Τα κρυστάλλινα, πεντακάθαρα νερά της σχημάτιζαν μια ακύμαντη λιμνούλα. Σκύβοντας για να ξεδιψάσει, αντίκρισε για πρώτη φορά το πανέμορφο πρόσωπό του, σαν σε καθρέφτη. Από εκείνη τη στιγμή, τίποτα πια δεν είχε μεγαλύτερη σημασία γι' αυτόν από το να θαυμάζει τον εαυτό του! Ξεχνούσε να φάει και να κοιμηθεί και δεν έπινε νερό, για να μην ταράξει τα νερά της λίμνης και χαθεί η εικόνα του. Έτσι αδυνάτισε τόσο πολύ, που έγειρε στο χορτάρι και ξεψύχησε. Στο σημείο εκείνο φύτρωσε το ομώνυμο λουλούδι, γνωστό και ως μανουσάκι, για να θυμίζει σε όλους τον πόνο του ανικανοποίητου έρωτα.

Ο Υάκινθος
υάκινθος
Το στερνοπούλι του βασιλιά της Σπάρτης, ο Υάκινθος, ήταν ένα αγόρι χαρούμενο και καλοκαμωμένο, αγαπημένος φίλος του θεού Απόλλωνα. Συχνά διασκέδαζαν μαζί στις όχθες του ποταμού Ευρώτα και παράβγαιναν στα αθλήματα. Μια μέρα αγωνίζονταν στη ρίψη του δίσκου. Ο Απόλλωνας ξεχάστηκε, έβαλε όλη τη θεϊκή του δύναμη και ο βαρύς, μπρούντζινος δίσκος εκτοξεύτηκε πολύ ψηλά στον ουρανό.
Έτρεξε ξοπίσω του ο Υάκινθος για να τον πιάσει και να αποδείξει στο φίλο του ότι κι εκείνος ήταν αρκετά δυνατός και γυμνασμένος. Αλλά τόση ήταν η ορμή του δίσκου, ώστε πέφτοντας στο έδαφος αναπήδησε και τον χτύπησε θανάσιμα. Απαρηγόρητος ο Απόλλωνας που έγινε, άθελά του, η αιτία να χαθεί ο φίλος του, πρόσταξε, όπου έπεσαν σταγόνες από το αίμα του, να φυτρώσει το ομώνυμο μυρωδάτο λουλούδι, γνωστό και ως ζουμπούλι.

Η Ανεμώνη και τα Τριαντάφυλλα
ανεμώνη
τριαντάφυλλο
Η Αφροδίτη, η ομορφότερη των θεών, ερωτεύτηκε τον Άδωνη, τον ομορφότερο των θνητών. Άφησε τα παλάτια και τα στολίδια της στον Όλυμπο, ακολουθώντας τον στα δάση της Κύπρου, όπου του άρεσε να κυνηγάει. Κι όλο τον παρακαλούσε να αρκείται στα εύκολα θηράματα, αγριοκάτσικα, λαγούς κι ελάφια. Όμως η νιότη δε λογαριάζει κίνδυνο και μια μέρα που η θεά έλειπε και τα λαγωνικά του έβγαλαν ίχνη αγριογούρουνου, ο Άδωνης ξέχασε τις ορμήνιες της και το πήρε στο κατόπι. Εξαγριωμένο από φόβο το θηρίο, του κατάφερε μια γερή λαβωματιά και το παλικάρι έχασε πολύ αίμα και πέθανε. Πολλά μερόνυχτα αναζητούσε το σώμα του η Αφροδίτη.Τα ρούχα της κουρελιάστηκαν, καθώς διέσχιζε τα πυκνά δάση και τις απάτητες χαράδρες. Το τρυφερό κορμί της μάτωνε συνεχώς από τ' αγκάθια και τις σουβλερές πέτρες κι όπου έσταζε το αίμα της φύτρωναν κατακόκκινα τριαντάφυλλα. Κι όταν βρήκε το άψυχο κορμί του αγαπημένου της, πρόσταξε, όπου έσταξε το δικό του αίμα, να φυτρώσει ένα λουλούδι πανέμορφο, αλλά λιγόζωο σαν κι αυτόν, η ανεμώνη.

Ο Κρίνος
κρίνος
Η αρχοντική Ήρα είναι η θεά του γάμου και προστατεύει την οικογένεια. Αλλά ο σύζυγός της, ο Δίας, είναι εξαιρετικά άτακτος και ερωτιάρης. Όλο σκαρώνει γιους και κόρες με άλλες θεές, αλλά και με ένα σωρό κοινές θνητές, νύμφες και βασιλοπούλες. Ωστόσο, μόνο η "επίσημη αγαπημένη" του έχει το γάλα που δίνει την αιώνια ζωή. Όποιο μωρό βυζάξει από τα στήθη της, γίνεται αθάνατο. Γι' αυτό και ο Δίας σκάρωσε μια ζαβολιά για να γευτεί ο αγαπημένος του γιος, ο Ηρακλής, τον οποίο απέκτησε με τη βασίλισσα των Μυκηνών, Αλκμήνη, το γάλα της αθανασίας. Μια μέρα που η Ήρα κοιμόταν βαθιά, παρήγγειλε και του έφεραν μυστικά το μωρό στον Όλυμπο. Νηστικό και κουρασμένο όπως ήταν από το ταξίδι, το έβαλε στην αγκαλιά της Ήρας κι εκείνο ρούφηξε λαίμαργα το γάλα της. Αλλά μερικές σταγόνες γάλα, όταν το μωρό χόρτασε κι αποτραβήχτηκε, έπεσαν στη γη. Απ' αυτές φύτρωσαν τα λουλούδια που είναι σύμβολο της αγνότητας, οι λευκοί κρίνοι.

πηγή:IMEakia

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

Το εβδομαδιαίο μας πρόγραμμα!